Όσο ο νους κοιμάται

Αγγελικές καμπάνες ηχούν από τα φωτεινά δωμάτια των συνειδήσεων. Αγκαλιάζουν την έννοια του μυστηρίου και αποδοκιμάζουν τον άνθρωπο. Χαμένος στο άκουσμά τους, αντικρίζει ένα δρόμο ελπιδοφόρο, που μονάχα το παρόν υπάρχει. Διεγείρονται οι αισθήσεις και η λογική σωπαίνει. Η παράλογη εικόνα που πάντοτε κυριαρχεί διαλύεται. Το παρόν γίνεται μάρτυρας ουσίας. Η πηγή της δεν έχει σημασία πια, όσο ο νους κοιμάται...

Δ.Μ

Υποκειμενική πραγματικότητα

Χαοτικές σκέψεις και συμπεράσματα, γεννήματα αυτού του κόσμου. Ξεκινάς για την αλήθεια για να απομακρυνθείς από αυτήν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμα και ένας κόκκος άμμου γεννά την αμφισβήτηση. Το δίκιο και το άδικο ταυτίζονται, κάθε οπτική γωνία κρύβει μιαν άλλη πραγματικότητα. Κοινή βάση δεν υπάρχει, ηθική δεν υπάρχει, επιστήμη δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι η εμπειρία, που σαν βέλος διαπερνά κάθε τείχος που χτίζεις από μικρό παιδί και ερεθίζει το αίσθημα. Ό,τι νιώθεις αποτελεί την αλήθεια του εαυτού σου, και μόνον αυτού. Μην ψάχνεις την κοινή πραγματικότητα, δεν υφίσταται στην ομίχλη όπου ζουν οι συνειδήσεις.

Δ.Μ