Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Μαζεύω το κουράγιο μου να τις αντικρίσω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά γίνεται. Ξεχωρίζω τα χρώματα και τα καταγράφω στα συρτάρια του μυαλού μου σαν γραμματέας. Έπειτα ψάχνω ομοιότητες και διαφορές,
τις σχέσεις που υπάρχουν και αναπτύσσονται μεταξύ τους, επιδιώκοντας τον μαγικό συνδυασμό. Συνεπαγόμενο είναι το συμπέρασμα, μια λύση, έστω μία φράση που θα με οδηγήσει πιο κοντά στον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης μου, όποιος και να είναι αυτός. Κάθε φορά όμως που πιστεύω πως έχω συλλάβει ή φθάσει σε μία πρόταση που θα μπορούσα πάντοτε να την χαρακτηρίζω αληθή, μίαν άλλη αλήθεια καταρρίπτει την προηγούμενη. Τελικά χάνομαι και βουρκώνω, εκνευρίζομαι και τάσσομαι κατά της σκέψης, κατά της γλώσσας, την κατηγορώ και την ταυτίζω με την αυταπάτη. Για να φθάσω όμως στο σημείο αυτό, έχω σκεφτεί, έχω παράξει προτάσεις στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως η σκέψη, η γλώσσα, είναι αυταπάτη.Σκέφτομαι.
Σκέφτομαι...
Χείμαρρος λέξεων ξανά γεννιέται από το πουθενά ή από τα πάντα! Βουτώ μέσα τους, με σφίγγουν, μ'αφήνουν να ανασάνω ή να πνιγώ, γδέρνουν την έννοια της ύπαρξης μου για άλλη μια φορά, δίνοντας τροφή στο πνεύμα μου. Πρέπει να αναζητήσω, να ανακαλύψω! Δίχως σκέψη, δεν υπάρχει απάντηση γιατί η κάθε απάντηση αποτελείτε από λέξεις.
Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Εικόνες γεννημένες από την μήτρα των αισθήσεων και την συναισθημάτων, μήτρα που δεν γεννά λέξεις αλλά αλήθεια.
Δ.Μ
τις σχέσεις που υπάρχουν και αναπτύσσονται μεταξύ τους, επιδιώκοντας τον μαγικό συνδυασμό. Συνεπαγόμενο είναι το συμπέρασμα, μια λύση, έστω μία φράση που θα με οδηγήσει πιο κοντά στον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης μου, όποιος και να είναι αυτός. Κάθε φορά όμως που πιστεύω πως έχω συλλάβει ή φθάσει σε μία πρόταση που θα μπορούσα πάντοτε να την χαρακτηρίζω αληθή, μίαν άλλη αλήθεια καταρρίπτει την προηγούμενη. Τελικά χάνομαι και βουρκώνω, εκνευρίζομαι και τάσσομαι κατά της σκέψης, κατά της γλώσσας, την κατηγορώ και την ταυτίζω με την αυταπάτη. Για να φθάσω όμως στο σημείο αυτό, έχω σκεφτεί, έχω παράξει προτάσεις στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως η σκέψη, η γλώσσα, είναι αυταπάτη.Σκέφτομαι.
Σκέφτομαι...
Χείμαρρος λέξεων ξανά γεννιέται από το πουθενά ή από τα πάντα! Βουτώ μέσα τους, με σφίγγουν, μ'αφήνουν να ανασάνω ή να πνιγώ, γδέρνουν την έννοια της ύπαρξης μου για άλλη μια φορά, δίνοντας τροφή στο πνεύμα μου. Πρέπει να αναζητήσω, να ανακαλύψω! Δίχως σκέψη, δεν υπάρχει απάντηση γιατί η κάθε απάντηση αποτελείτε από λέξεις.
Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Εικόνες γεννημένες από την μήτρα των αισθήσεων και την συναισθημάτων, μήτρα που δεν γεννά λέξεις αλλά αλήθεια.
Δ.Μ
