Χάνεται σε στοιχειωμένα πρότυπα θαυμασμού και απελπισίας. Κυνηγά το κύρος και την δύναμη, την φήμη και την ανάδειξη του εαυτού του. Κάθε πρωί κοιτά το εικόνισμα του προσώπου του στον καθρέφτη και δεν το αγαπά, δεν το συγχωρεί, δεν το συγχαίρει. Το κοιτά ως ένα πρόσωπο που έχει αμέτρητες δυνατότητες βελτίωσης. Βελτίωση όχι με την έννοια της αυτοβελτίωσης αλλά με αυτή της,χωρίς όρια ,βαθμιαίας ανάπτυξης του ανθρώπου που κάποτε θα γίνει άξιος να αποτελέσει πρότυπο στους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν. Πρότυπο σαρκικής ομορφιάς, πρότυπο που θα το λατρέψουν για της ανούσιες πράξεις του. Ολοένα και χτίζει ένα πρόσωπο που η κοινότητα θα το ερωτευτεί, θα το μισήσει. Που η κοινότητα θα του προσφέρει δόξα και τίτλους τρανούς. Που η κοινότητα θα ακολουθήσει το δυστυχή του δρόμο. Θα γίνει το είδωλο. Θα γίνει η ολοκλήρωση. Θα γίνει ο πνευματικός τους θάνατος.
Δ.Μ
