Όσο ο νους κοιμάται

Αγγελικές καμπάνες ηχούν από τα φωτεινά δωμάτια των συνειδήσεων. Αγκαλιάζουν την έννοια του μυστηρίου και αποδοκιμάζουν τον άνθρωπο. Χαμένος στο άκουσμά τους, αντικρίζει ένα δρόμο ελπιδοφόρο, που μονάχα το παρόν υπάρχει. Διεγείρονται οι αισθήσεις και η λογική σωπαίνει. Η παράλογη εικόνα που πάντοτε κυριαρχεί διαλύεται. Το παρόν γίνεται μάρτυρας ουσίας. Η πηγή της δεν έχει σημασία πια, όσο ο νους κοιμάται...

Δ.Μ

Υποκειμενική πραγματικότητα

Χαοτικές σκέψεις και συμπεράσματα, γεννήματα αυτού του κόσμου. Ξεκινάς για την αλήθεια για να απομακρυνθείς από αυτήν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, ακόμα και ένας κόκκος άμμου γεννά την αμφισβήτηση. Το δίκιο και το άδικο ταυτίζονται, κάθε οπτική γωνία κρύβει μιαν άλλη πραγματικότητα. Κοινή βάση δεν υπάρχει, ηθική δεν υπάρχει, επιστήμη δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι η εμπειρία, που σαν βέλος διαπερνά κάθε τείχος που χτίζεις από μικρό παιδί και ερεθίζει το αίσθημα. Ό,τι νιώθεις αποτελεί την αλήθεια του εαυτού σου, και μόνον αυτού. Μην ψάχνεις την κοινή πραγματικότητα, δεν υφίσταται στην ομίχλη όπου ζουν οι συνειδήσεις.

Δ.Μ

Σκέψη έναντι αλήθειας

Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Μαζεύω το κουράγιο μου να τις αντικρίσω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά γίνεται. Ξεχωρίζω τα χρώματα και τα καταγράφω στα συρτάρια του μυαλού μου σαν γραμματέας. Έπειτα ψάχνω ομοιότητες και διαφορές,
τις σχέσεις που υπάρχουν και αναπτύσσονται μεταξύ τους, επιδιώκοντας τον μαγικό συνδυασμό. Συνεπαγόμενο είναι το συμπέρασμα, μια λύση, έστω μία φράση που θα με οδηγήσει πιο κοντά στον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης μου, όποιος και να είναι αυτός. Κάθε φορά όμως που πιστεύω πως έχω συλλάβει ή φθάσει σε μία πρόταση που θα μπορούσα πάντοτε να την χαρακτηρίζω αληθή, μίαν άλλη αλήθεια καταρρίπτει την προηγούμενη. Τελικά χάνομαι και βουρκώνω, εκνευρίζομαι και τάσσομαι κατά της σκέψης, κατά της γλώσσας, την κατηγορώ και την ταυτίζω με την αυταπάτη. Για να φθάσω όμως στο σημείο αυτό, έχω σκεφτεί, έχω παράξει προτάσεις στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως η σκέψη, η γλώσσα, είναι αυταπάτη.Σκέφτομαι.

Σκέφτομαι...

Χείμαρρος λέξεων ξανά γεννιέται από το πουθενά ή από τα πάντα! Βουτώ μέσα τους, με σφίγγουν, μ'αφήνουν να ανασάνω ή να πνιγώ, γδέρνουν την έννοια της ύπαρξης μου για άλλη μια φορά, δίνοντας τροφή στο πνεύμα μου. Πρέπει να αναζητήσω, να ανακαλύψω! Δίχως σκέψη, δεν υπάρχει απάντηση γιατί η κάθε απάντηση αποτελείτε από λέξεις.

 Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Εικόνες γεννημένες από την μήτρα των αισθήσεων και την συναισθημάτων, μήτρα που δεν γεννά λέξεις αλλά αλήθεια.

Δ.Μ

Μικροπρέπεια και Αξιοπρέπεια

Πνιγμένη η αλήθεια στα ύδατα του εγωισμού, αφήνει κατακάθι που σε πλήττει. Αποδοχή και απόρριψη, το δίλημμα που απομένει. 

 Η απόρριψη, ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί στην καταστροφή. Μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα υποδουλωμένο ον που χάθηκε στο κυνήγι προσώπων, εμπνευσμένων από την πλαστή αλήθεια της κοινωνίας. Εθελοτυφλεί και αποδέχεται οτιδήποτε συμβάλλει στην δημιουργία της ιδανικής εικόνας που επιθυμεί. Χάνει την ικανότητα της βούλησης, καθώς απορρίπτοντας την αλήθεια, απορρίπτει τις πραγματικές του επιθυμίες, και αποδέχεται ως επιθυμίες, αυτές που μονάχα η κοινωνία επιτρέπει. 

  Η αποδοχή, ένα βήμα προς την ολοκλήρωση. Ο άνθρωπος διαλύει πρότυπα, εικόνες και ιδανικές καταστάσεις που η κοινή άποψη επιβάλλει. Εμπεδώνει την ουσία του κόσμου, μαθαίνει να αμφιβάλλει για το χώμα που γεννήθηκε. Δε μισεί καμία πτυχή του εαυτού του, αντίθετα την αγκαλιάζει γεμάτος κατανόηση. Αισθάνεται με τις δικές του αισθήσεις, σκέφτεται με τις δικές του κρίσεις. Παλεύει μέχρι την τελευταία του πνοή, πριν χαθεί στην θανατική καταδίκη που επιβάλλει η κοινωνική πραγματικότητα.

Δ.Μ

Αστάθεια

 Μερικές φορές χάνεσαι σε μέρη παράξενα που δε γνωρίζεις, αναρωτιέσαι αν ανήκεις. Θυελλώδης άνεμοι, εκρήξεις σκέψεων, φωνές που μιλάν σε άγνωστη γλώσσα, ωθούν τις αισθήσεις σου σε κατάσταση εγρήγορσης. Δείχνεις αδυναμία, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το πρόσωπο σου και κοιτάς αλλού. Άλλες φόρες όμως βρίσκεσαι σε μέρη γνώριμα, που εκπέμπουν μία αίσθηση ασφάλειας. Νιώθεις βέβαιος για τις πράξεις και τις σκέψεις σου, νιώθεις δυνατός, και με φουσκωμένα στήθια υψώνεις το ανάστημα σου, καταστρέφεις κάθε εμπόδιο, βιώνεις κάθε όνειρο επειδή γνωρίζεις πως θα πραγματοποιηθεί. Μερικές φορές το πρόσωπό σου προκαλεί φόβο, άλλες φορές αγάπη.

Δ.Μ 

ο Άθλιος

 Απασχολεί την σκέψη του συνεχώς, ακολουθώντας δίχως αμφισβήτηση το κοπάδι που τον δημιούργησε. Θυσιάζει την ζωή του σαν το σιχαμερό ον που είναι στο όνομα της αστικής πραγματικότητας. Δεν θέλει να σκέφτεται, δεν τον συμφέρει. Διαφορετικά θα φανερώσει στον εαυτό του το μυστικό που κρατούν στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια της άθλιας ύπαρξης του, οι δαίμονες που χτίσανε την ασήμαντη ζωή του: το πόσο δυστυχισμένος, μίζερος και εγωπαθής έχει καταντήσει, προσπαθώντας να καλύψει το εσωτερικό κενό με την αγορά υλικών αγαθών, με το μίσος του για τους ανταγωνιστές και εχθρούς του, με πλαστές αγάπες, με τον ίδιο (του) τον θάνατο. Αν το μυστικό αυτό φανερωθεί, όλες οι κατακτήσεις του, όλα τα πτυχία, τα σπίτια, τα χρήματα και πάνω από όλα το όνομα του, η ταυτότητα του σε αυτόν τον πλασματικό παράδεισο θα καταστραφεί μπροστά στα μάτια του από τα ίδια του τα χέρια. Το μοναδικό που θα του έχει απομείνει πλέον είναι ο χειρότερος εφιάλτης του, ο εαυτός του. Θα βρεθεί γυμνός απέναντι του, σκυφτός προσπαθώντας μάταια να αποφύγει την αλήθεια, το γεγονός πως προσέφερε την ζωή του στον διάβολο. Εκείνος που νόμιζε ότι έχει τα πάντα, ξαφνικά θα βρεθεί στο χάος που ποτέ δεν εξερεύνησε ώστε να γνωρίζει πως να επιβιώσει σε αυτό.

Δ.Μ

Είμαι

Αναζητώ το ιερό στοιχείο της ύπαρξής μου. Τις κρυμμένες οδούς, τις διασταυρώσεις και τον προορισμό τους. Την σημασία των περίπλοκων στοιχείων, τον λόγο που υφίστανται και επηρεάζουν την κάθε κίνησή μου. Τα ξεχασμένα μέρη του παρελθόντος που με δημιούργησαν, τα μέρη του παρόντος που με ταρακουνούν και ταρακούνησαν. Την ουσία του γέλωτος και της κραυγής μου, του κλάματος και της φωνής μου. Τον άνθρωπο που είμαι, γυμνό από πρότυπα και πλαστές επιθυμίες.

Δ.Μ