Αγγελικές καμπάνες ηχούν από τα φωτεινά δωμάτια των συνειδήσεων. Αγκαλιάζουν την έννοια του μυστηρίου και αποδοκιμάζουν τον άνθρωπο. Χαμένος στο άκουσμά τους, αντικρίζει ένα δρόμο ελπιδοφόρο, που μονάχα το παρόν υπάρχει. Διεγείρονται οι αισθήσεις και η λογική σωπαίνει. Η παράλογη εικόνα που πάντοτε κυριαρχεί διαλύεται. Το παρόν γίνεται μάρτυρας ουσίας. Η πηγή της δεν έχει σημασία πια, όσο ο νους κοιμάται...
Δ.Μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου