Σκέψη έναντι αλήθειας

Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Μαζεύω το κουράγιο μου να τις αντικρίσω όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά γίνεται. Ξεχωρίζω τα χρώματα και τα καταγράφω στα συρτάρια του μυαλού μου σαν γραμματέας. Έπειτα ψάχνω ομοιότητες και διαφορές,
τις σχέσεις που υπάρχουν και αναπτύσσονται μεταξύ τους, επιδιώκοντας τον μαγικό συνδυασμό. Συνεπαγόμενο είναι το συμπέρασμα, μια λύση, έστω μία φράση που θα με οδηγήσει πιο κοντά στον ακρογωνιαίο λίθο της ύπαρξης μου, όποιος και να είναι αυτός. Κάθε φορά όμως που πιστεύω πως έχω συλλάβει ή φθάσει σε μία πρόταση που θα μπορούσα πάντοτε να την χαρακτηρίζω αληθή, μίαν άλλη αλήθεια καταρρίπτει την προηγούμενη. Τελικά χάνομαι και βουρκώνω, εκνευρίζομαι και τάσσομαι κατά της σκέψης, κατά της γλώσσας, την κατηγορώ και την ταυτίζω με την αυταπάτη. Για να φθάσω όμως στο σημείο αυτό, έχω σκεφτεί, έχω παράξει προτάσεις στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως η σκέψη, η γλώσσα, είναι αυταπάτη.Σκέφτομαι.

Σκέφτομαι...

Χείμαρρος λέξεων ξανά γεννιέται από το πουθενά ή από τα πάντα! Βουτώ μέσα τους, με σφίγγουν, μ'αφήνουν να ανασάνω ή να πνιγώ, γδέρνουν την έννοια της ύπαρξης μου για άλλη μια φορά, δίνοντας τροφή στο πνεύμα μου. Πρέπει να αναζητήσω, να ανακαλύψω! Δίχως σκέψη, δεν υπάρχει απάντηση γιατί η κάθε απάντηση αποτελείτε από λέξεις.

 Στο χάος των σκέψεων μου, ξεχωρίζω μία μία τις εικόνες που ζωγραφίζονται. Εικόνες γεννημένες από την μήτρα των αισθήσεων και την συναισθημάτων, μήτρα που δεν γεννά λέξεις αλλά αλήθεια.

Δ.Μ

Μικροπρέπεια και Αξιοπρέπεια

Πνιγμένη η αλήθεια στα ύδατα του εγωισμού, αφήνει κατακάθι που σε πλήττει. Αποδοχή και απόρριψη, το δίλημμα που απομένει. 

 Η απόρριψη, ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί στην καταστροφή. Μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα υποδουλωμένο ον που χάθηκε στο κυνήγι προσώπων, εμπνευσμένων από την πλαστή αλήθεια της κοινωνίας. Εθελοτυφλεί και αποδέχεται οτιδήποτε συμβάλλει στην δημιουργία της ιδανικής εικόνας που επιθυμεί. Χάνει την ικανότητα της βούλησης, καθώς απορρίπτοντας την αλήθεια, απορρίπτει τις πραγματικές του επιθυμίες, και αποδέχεται ως επιθυμίες, αυτές που μονάχα η κοινωνία επιτρέπει. 

  Η αποδοχή, ένα βήμα προς την ολοκλήρωση. Ο άνθρωπος διαλύει πρότυπα, εικόνες και ιδανικές καταστάσεις που η κοινή άποψη επιβάλλει. Εμπεδώνει την ουσία του κόσμου, μαθαίνει να αμφιβάλλει για το χώμα που γεννήθηκε. Δε μισεί καμία πτυχή του εαυτού του, αντίθετα την αγκαλιάζει γεμάτος κατανόηση. Αισθάνεται με τις δικές του αισθήσεις, σκέφτεται με τις δικές του κρίσεις. Παλεύει μέχρι την τελευταία του πνοή, πριν χαθεί στην θανατική καταδίκη που επιβάλλει η κοινωνική πραγματικότητα.

Δ.Μ

Αστάθεια

 Μερικές φορές χάνεσαι σε μέρη παράξενα που δε γνωρίζεις, αναρωτιέσαι αν ανήκεις. Θυελλώδης άνεμοι, εκρήξεις σκέψεων, φωνές που μιλάν σε άγνωστη γλώσσα, ωθούν τις αισθήσεις σου σε κατάσταση εγρήγορσης. Δείχνεις αδυναμία, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το πρόσωπο σου και κοιτάς αλλού. Άλλες φόρες όμως βρίσκεσαι σε μέρη γνώριμα, που εκπέμπουν μία αίσθηση ασφάλειας. Νιώθεις βέβαιος για τις πράξεις και τις σκέψεις σου, νιώθεις δυνατός, και με φουσκωμένα στήθια υψώνεις το ανάστημα σου, καταστρέφεις κάθε εμπόδιο, βιώνεις κάθε όνειρο επειδή γνωρίζεις πως θα πραγματοποιηθεί. Μερικές φορές το πρόσωπό σου προκαλεί φόβο, άλλες φορές αγάπη.

Δ.Μ